Η θεά Αρτεμη

Η Αρτεμη ήταν κόρη του Δία και της Λητούς. Οταν έγινε 3 χρονών, η μητέρα της την οδήγησε στον Ολυμπο για να τη δείξει στο Δία. Αυτός, μεγεμένος από την ομορφιά της, θέλησε να ικανοποιήσει όλες της τις επιθυμίες. Η Αρτεμη ζήτησε τόξο και βέλη, αγέλη κυνηγετικών σκύλων, πομπή από νύμφες και αιώνια αγνότητα.

Ως θεά του κυνηγιού, συμβολίζει την άγρια φύση. Το ελάφι, ο λαγός και το ορτύκι, με κοινό γνώρισμα τη μεγάλη ταχύτητα, το γεγονός ότι είναι άπιαστα, υπογραμμίζουν τη φευγαλέα φύση της θεάς, που αντιπροσωπεύει την ανεξαρτησία και την ελευθερία.

Για την Αρτεμη η αγνότητα αντιπροσωπεύει τη θέληση να ζει μόνη, χωρίς σύντροφο. Είναι αποφασισμένη να διατηρήσει την απόλυτη αυτονομία της.Ο άνδρας που επιλέγει γυναίκα σαν την Αρτεμη, κρύβει συνήθως μαζοχιστική επιθυμία για πόνο. Γυναίκες σαν την Αρτεμη, μπορούν να προκαλέσουν βαθύ πόνο στον άνδρα. Στην άγρια φύση, σύμβολο της οποίας είναι η θεά, επιβιώνει όποιος προλάβει και χτυπήσει πρώτος. Η Αρτεμη, χτυπάει πάντοτε πρώτη. Οι άνδρες, ιδιαίτερα σε νεαρή ηλικία, έλκονται από μια τέτοια γυναικεία μορφή, την οποία είναι αδύνατο να κατακτήσουν. Οσο πιο δύσκολη και αμφίβολη είναι, τόσο πιο γοητευτική και ελκυστική γίνεται.

Αγνότητα για την Αρτεμη, είναι να μη δοθεί, να διατηρήσει την ανεξαρτησία της απέναντι στον έξω κόσμο, που θα ήθελε να την καθυποτάξει και να την κατακτήσει. Η Αρτεμη είναι το πρωτότυπο της της διφορούμενης, της ανένταχτης προσωπικότητας. Οσο πιο μυστηριώδεις και ανένταχτοι δείχνουμε, τόσο πιο σαγηνευτικοί γινόμαστε, αφού η ελευθερία και η ανεξαρτησία μας αφοπλίζουν κυριολεκτικά τον άλλον, τον βγάζουν από την πεπατημένη.

Η Αρτεμη ενσαρκώνει την εικόνα του ανεξάρτητου και ελεύθερου θυληκού, που στοχεύει στον απόλυτο σεβασμό των προσωπικών ενδιαφερόντων. Είναι το φερέφωνο μιας υγιούς μορφής θυληκού εγωισμού.

Ενα από τα χαρακτηριστικά της Αρτεμης, είναι η απόλυτη ευστοχία της, ικανότητα που όφειλε στο γεγονός ότι οι στόχοι της, ήταν εσωτερική της υπόθεση.

Η Αρτεμη έχει "ανοσία" στον έρωτα. Δεν αποπλανάται και δε μεταφέρεται σε άγνωστα βασίλεια όπως η Περσεφόνη, ούτε ψάχνει σύντροφο όπως η Ηρα. Η Αρτεμη είναι η ενσάρκωση της φυσικής και ηθικής ακεραιότητας, το πρότυπο της αδιάφθορης και ολοκληρωμένης γυναίκας, που δε χρειάζεται βοήθεια για να προχωρήσει. Η εσωτερική σιγουριά της της δίνει τη δύναμη των καθαρών και αυτόνομων αποφάσεων.

Πού οφείλεται αυτή η σιγουριά; Οταν μικρή οδηγήθηκε στον πατέρα της Δία, αυτός της πρόσφερε αδίσταχτα την υποστήριξή του και τη δυνατότητα να αποχτήσει ό,τι ποθούσε η ψυχή της. Από εκείνη τη στιγμή έγινε ακατανίκητη. Τι σημαίνει αυτό; Η αποδοχή του κάθε ανθρώπου από αυτόν που αποτελεί σημείο αναφοράς για τα παιδικά του μάτια, είναι καθοριστική για τη μελλοντική του ασφάλεια και ανασφάλεια.


...Συνεχίζεται με τη θεά Εστία.

Οι 5 αποκαλύψεις

1) Γεννήθηκα το 1964. Οι γονείς μου, φιλόλογοι και οι δύο, υπέρμετρα συντηρητικοί, είχαν αφήσει το συναίσθημά τους σε άγνωστο τόπο. Σκληρά παιδικά χρόνια, κάτω από έναν έντονο πατρικό αυταρχισμό. Για πολύ καιρό πίστευα ότι όλοι ήξεραν το ρόλο τους εκτός από εμένα, που ξέχασαν να μου τον πουν. Ενιωθα σαν ελάφι στο δάσος, αθώο και περήφανο, αλλά καταδικασμένο να γίνει λεία των ισχυρών, την πιο ευαίσθητη στιγμή του: όταν πάει να πιεί νερό.

2) Σπούδασα ιατρική, μετά από έντονες παραινέσεις του πατέρα μου και αφού αμφιταλαντεύτηκα πολύ ανάμεσα σ' αυτήν και την αστροφυσική. Αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω παιδοψυχίατρος. Τελικά έκανα άλλη ειδικότητα και όχι την ψυχιατρική που τόσο αγαπούσα. Είναι από τα πράγματα που θα ήθελα να άλλαζα.

3)Οι σχέσεις μου με τους άντρες μακροχρόνιες, με βαθιά αλληλλεπίδραση, έντονα ερωτικές και δύσκολες. Χώρισα μετά από 10 χρόνια γάμου, τη στιγμή που κατάλαβα ότι δε μου φταίνε οι άλλοι, αλλά οι επιλογές μου. Καθρεφτίζομαι στην τωρινή μου σχέση για να βρω σε τι και πόσο άλλαξα. Νομίζω αρκετά.

4)Εχω δύο παιδιά. Η μητρότητα ήταν πάντα βαθιά μου ανάγκη. Ηξερα ότι αν δεν αποκτούσα παιδιά θα υιοθετούσα. Η σχέση με τα παιδιά μου, η ερωτική σχέση και η επαφή με τη φύση είναι οι τομείς απ' όπου αντλώ και όπου καταφεύγω.

5)Οι φίλοι μου είχαν και έχουν έντονη παρουσία στη ζωή μου. Εχω ένα ανοιχτό σπίτι, που συχνά είναι γεμάτο κόσμο. Ακουμπώ πάνω τους και ομορφαίνουν τη ζωή μου.



Αναρωτηθήκατε γιατί εξαπλώθηκε άμεσα το παιχνίδι των 5 αποκαλύψεων; Είχαμε όλοι ανάγκη να μάθουμε περισσσότερα ο ένας για τον άλλον. Είχε ωριμάσει βουβά μέσα σε όλους μας κι έτσι, όταν κάποιος ξεκίνησε, ανταποκριθήκαμε αστραπιαία.


Ευχαριστώ το Μάρκο, τη just me και τη bebelac που με έβαλαν στο παιχνίδι.

Μια και όλοι οι φίλοι έχετε γράψει, θέλω να προτείνω στον Caesar, με απόλυτο σεβασμό στην τελική του απόφαση. Εκφράζω όμως την από καιρό επιθυμία μου να μάθω κάτι γι'αυτόν.

Το βάθος

Κανένας δεν μπορεί να πληγεί τόσο βαθιά,αν δε διαθέτει μεγάλο βάθος.

Εκεί που νιώθουμε ασφαλείς.

Στους πολύ δικούς μας ανθρώπους, εκεί που νιώθουμε ασφαλείς, βγαίνει το πιο παιδικό, ευάλωτο ή σκληρό μας πρόσωπο, αυτό που αλλού κρύβουμε με τέχνη, επιμελώς. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι είναι καταδικασμένοι όσοι είναι δίπλα μας, να βλέπουν το χειρότερό μας κομμάτι. Μοιάζει αδύνατο να μην εκφράσουμε σ'αυτούς τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας, όσο κι αν προσπαθήσουμε.

Ομως, μετά σκέφτηκα, πως όσοι βλέπουν τα χειρότερα, ξέρουν και τα καλύτερά μας.
Οσους πονάμε, σ'αυτούς δινόμαστε και χωρίς αυτούς η ζωή μας φτωχαίνει.
Πάνω τους καθρεφτιζόμαστε και μαθαίνουμε τους εαυτούς μας.
Μάσα απ'την έντονη αλληλλεπίδραση μαζί τους, αναπόφευκτα αλλάζουμε.
Αλλάζοντας ο καθένας, αλλάζει σιωπηλά ο αέρας γύρω του.
Κάθε τι που ζούμε και γινόμαστε, έχει αξία συνολική, γιατί απλώνεται σαν κύμα.
Μυστικά, ο ένας νιώθει την αλλαγή και την ψυχή του άλλου, κι ας μην το ξέρει, κι ας μην το θέλει.

Μέσα σ'αυτές τις σκέψεις, διάβασα τα εξής λόγια του Γιουγκ:
Τα μεγάλα γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας είναι βασικά τρομερά ασήμαντα. Σημασία έχει σε τελευταία γραμμή μόνο η υποκειμενική ζωή του ξεχωριστού ατόμου. Αυτή μόνο κάνει την ιστορία, μόνο σ'αυτή λαμβάνουν πρώτα χώρα οι μεγάλες μεταβολές, και όλο το μέλλον και όλη η παγκόσμια ιστορία προέρχονται τελικά σαν τεράστιο σύνολο απ'αυτές τις κρυφές πηγές του ξεχωριστού ατόμου. Με τη βαθύτερη ιδιωτική και υποκειμενική μας ζωή δεν υποφέρουμε μόνο την εποχή μας, αλλά και τη δημιουργούμε. Η εποχή μας-είμαστε εμεις!