Καλές γιορτές!

Αυτές οι μέρες είναι πάντα γεμάτες καλεσμένους, επισκέψεις, ταξίδια...Ετσι λοιπόν, θ'αργήσω να ξαναγράψω γιατί νιώθω ότι θέλω να απορροφηθώ απ' όλ' αυτά και απ' την αμεσότητα της επικοινωνίας.
Αν κάποιος απ' τους αγαπημένους φίλους που συνομιλούμε πίσω απ' την οθόνη, θέλει να πιούμε καφέ και να πούμε τις ευχές από κοντά, θα χαρώ πολύ. Αφήστε το τηλέφωνό σας στο e-mail μου.
Εύχομαι σε όλους να περάσετε όμορφα. Θα σας διαβάζω και θα σας σχολιάζω όποτε μπορώ.
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!!!!!!!

Οι φίλοι μου

Οι φίλοι μου, έγιναν πραγματικοί φίλοι μου, όταν άρχισα να απολαμβάνω τις στιγμές της μοναξιάς μου. Οταν άρχισα να τις αποζητώ και να τις νιώθω σαν δημιουργικές και απαραίτητες ώρες. Οταν πήγαινα μόνη μου στο αγαπημένο μου cafe μπροστά στη θάλασσα, διάβαζα το βιβλίο μου, κοίταζα τα κύματα και τα πλοία και ταξίδευα μαζί τους.

Οταν έμαθα ότι κάθε φάση πένθους και μελαγχολίας που έρχεται πρέπει να βιωθεί μέχρι τέλους και όχι να απωθηθεί βάζοντας σπασμωδικά στη θέση της ανθρώπινες παρουσίες για να ξεχαστώ. Τότε, μέσα στην αυτάρκειά μου, έμαθα να δέχομαι καλύτερα τη βοήθειά τους και να νιώθω περισσότερη χαρά με την επικοινωνία μας.

Παρακολουθώ τις ζωές τους ολ'αυτά τα χρόνια με ένα ενδιαφέρον που με κάνει να ταυτίζομαι μαζί τους. Με κάνει να ξέρω πώς νιώθουν. Στιγμές αγαπημένες, που άξιζαν να μοιραστούν.

Οσο πιο πολύ γνωρίζω τους ανθρώπους-και τον εαυτό μου, όσο πιο πολύ τους ακούω-που το κάνω συχνά λόγω της δουλειάς μου, όσο πιο πολύ σας διαβάζω, καταλαβαίνω ότι το πρόβλημα όλων των ανθρώπων πίσω απ'τα διαφορετικά λόγια, μεταφράζεται σε δυο-τρεις προτάσεις που ηχούν μέσα σε όλους μας. Οταν το συνειδητοποίησα αυτό, σταμάτησα να νιώθω μοναξιά.

Αν λυπάμαι για κάτι γυρίζοντας πίσω, είναι οι στιγμές που δεν είχα επιείκεια και κατανόηση.